אַזוי ווי אַ מעטעאָראָלאָג אָדער, להבֿדיל, אַ הונט קען פֿאָרויסזאָגן אַ שטורעם דורכן לופֿט־טעמפּעראַטור אָדער אַזאַ מין געפֿיל אויפֿן הויט, אָבער האָט ניט קיין כּוח אים צו פֿאַרהיטן, קען אַ מאַן אָדער פֿרוי וויסן אינסטינקטיוו ווען עס רוקט זיך אָן אַ קריגערײַ. און פּונקט ווי אַ וועטער־נבֿיא קען ניט בײַטן דעם וועטער, קען אַ זיווג ניט ווײַכן פֿון אַ קריג ווען ס´איז שוין באַשערט. מאָושע און קעראָלײַן האָבן זיך ניט געוואָלט צעקריגן איבערן ענין איבערקלײַבן זיך אין ניו־יאָרק. ס´איז בכלל ניט נוצלעך לויט וועלכער ס´איז דעפֿיניציע.
קעראָלײַן האָט געעפֿנט פֿײַער די ערשטע, דווקא ניט אַגרעסיוו, און ניט פּאַסיוו־אַגרעסיוו, נאָר מיט אַ זאָג וואָס זי האָט מסתּמא געוווּסט וועט אויפֿרעגן מאָושען. זי האָט פּשוט געפֿרעגט, „נו, האָסט עפּעס אויסגעפֿאָרשט די אָפּציעס אין ניו־יאָרק?“
מאָושע, גאָרניט ווי זײַן שטייגער איז, האָט מערניט אַ בורטשע געטאָן. געוויינטלעך האָט אים קעראָלײַן די צונג ניט געדאַרפֿט פּיקן.
„וואָס הייסט דאָס?“ האָט קעראָלײַן ווײַטער געפֿרעגט.
מאָושע האָט טאַקע געהאַט אויסגעפֿאָרשט. און דערוווּסט האָט ער זיך, אַז אַפֿילו יענע פֿעיִקייטן וואָס ער פֿאַרמאָגט אין לימודי־קודש, שוין אָפּגערעדט פֿון זײַנע אַנדערע מינימאַלע אַקאַדעמישע קוואַליפֿיקאַציעס, קענען אים מסתּמא ניט אויסהאַלטן אין ניו־יאָרק. נאָר ער האָט דאָס ניט געקענט מודה זײַן. וואָס וועט זײַן אַז ער זאָל באמת קאַליע ווערן – ניט דערפֿאַר וואָס ער איז שוין אויס חסיד נאָר דערפֿאַר וואָס ער איז ניט בכּוח צו לעבן מחוץ די מויערן! דער געדאַנק האָט אים שיִער ניט דערשטיקט.
ניט וויסנדיק וואָס ער טוט האָט ער אײַנגעשטימט, אָדער גיכער געזאָגט אַ ליגן, אַז אין ניו־יאָרק וועט ער געפֿינען ווי אַזוי זיך אויסצוהאַלטן. האָבן זיי זיך איבערגעצויגן אין אַ שיינער געגנט פֿון ברוקלין, וואָס האָט זיך אויסגעצייכנט ניט מיט קיין עטנישער האָמאָגענקייט (ווי באָראָ־פּאַרק, אָדער דער אַקאַדעמישער „געטאָ“ אין מישיגן) און אויך ניט מיט קיין מעסערדיקער רײַבונג צווישן צוויי גרופּעס (ווי איטאַליענע און שוואַרצע אין בענסאָנהאָורסט), נאָר מיט דער פּאַרעווער, ווײַסהויטיקער באַהעבערישקייט פֿון די אײַנוווינערס אירע.
קעראָלײַן האָט געעפֿנט פֿײַער די ערשטע, דווקא ניט אַגרעסיוו, און ניט פּאַסיוו־אַגרעסיוו, נאָר מיט אַ זאָג וואָס זי האָט מסתּמא געוווּסט וועט אויפֿרעגן מאָושען. זי האָט פּשוט געפֿרעגט, „נו, האָסט עפּעס אויסגעפֿאָרשט די אָפּציעס אין ניו־יאָרק?“
מאָושע, גאָרניט ווי זײַן שטייגער איז, האָט מערניט אַ בורטשע געטאָן. געוויינטלעך האָט אים קעראָלײַן די צונג ניט געדאַרפֿט פּיקן.
„וואָס הייסט דאָס?“ האָט קעראָלײַן ווײַטער געפֿרעגט.
מאָושע האָט טאַקע געהאַט אויסגעפֿאָרשט. און דערוווּסט האָט ער זיך, אַז אַפֿילו יענע פֿעיִקייטן וואָס ער פֿאַרמאָגט אין לימודי־קודש, שוין אָפּגערעדט פֿון זײַנע אַנדערע מינימאַלע אַקאַדעמישע קוואַליפֿיקאַציעס, קענען אים מסתּמא ניט אויסהאַלטן אין ניו־יאָרק. נאָר ער האָט דאָס ניט געקענט מודה זײַן. וואָס וועט זײַן אַז ער זאָל באמת קאַליע ווערן – ניט דערפֿאַר וואָס ער איז שוין אויס חסיד נאָר דערפֿאַר וואָס ער איז ניט בכּוח צו לעבן מחוץ די מויערן! דער געדאַנק האָט אים שיִער ניט דערשטיקט.
ניט וויסנדיק וואָס ער טוט האָט ער אײַנגעשטימט, אָדער גיכער געזאָגט אַ ליגן, אַז אין ניו־יאָרק וועט ער געפֿינען ווי אַזוי זיך אויסצוהאַלטן. האָבן זיי זיך איבערגעצויגן אין אַ שיינער געגנט פֿון ברוקלין, וואָס האָט זיך אויסגעצייכנט ניט מיט קיין עטנישער האָמאָגענקייט (ווי באָראָ־פּאַרק, אָדער דער אַקאַדעמישער „געטאָ“ אין מישיגן) און אויך ניט מיט קיין מעסערדיקער רײַבונג צווישן צוויי גרופּעס (ווי איטאַליענע און שוואַרצע אין בענסאָנהאָורסט), נאָר מיט דער פּאַרעווער, ווײַסהויטיקער באַהעבערישקייט פֿון די אײַנוווינערס אירע.
2 comments:
the aliens have landed and they are crying GOD!!
Interesting. Please explain!
Post a Comment